2015/1 – Is het al voorjaar?

Is het al voorjaar? Deze vraag komt vaak binnen in het Whats-app gesprek dat ik met mijn vismaten heb. De winter is een periode waarin ik minder langs de waterkant te vinden ben. De drang om te vissen wordt minder, maar gaat nooit helemaal weg. Deze drang naar het water sluimert door onze vissershoofden, wachtend op die spaarzame momenten om er toch even op uit te gaan. Bij mijzelf meestal zonder resultaat, maar dat ben ik ondertussen wel gewend. Toch blijf je altijd hopen op die ene vis die je sessie goedmaakt. De winter is ook een tijd voor hele andere dingen, socializen, feestjes en er worden ook wat fototrips gemaakt (kijk hiervoor op mk-foto.nl).

Een nieuwe start

Het voorjaar voelt altijd aan als een nieuwe start. De ervaringen van het jaar ervoor zijn overdacht. Met nieuwe doelstellingen op zak is de motivatie en zin om er weer voor te gaan erg groot.

De eerste van het jaar 2015. Altijd een mooi moment

2014 was voor mij een prima jaar. Ik heb het gevoel wat grip te krijgen op het kanaal dat ik voornamelijk bevis. Heb prima gevangen, weinig vissen verspeeld en ook de buitenlandse trip was niet onverdienstelijk. Met 2015 in aantocht had ik vooraf besloten om meer te gaan struinen om zo mijn vissen te kunnen vangen. Met de pen of aan de oppervlakte, afhankelijk van de situatie. De laatste jaren heb ik deze visserij veel te weinig toegepast en het is naast lonend ook erg leuk. Ook is deze visserij vaak een manier om mindere sessies van de statische visserij goed te maken.

Een tweede doelstelling was het verbeteren van de resultaten op het kanaal. Beter inspelen op het seizoen door het kiezen van stekken en de vangsten per nacht omhoog krijgen. Verleden jaar had ik 11 vissen (14 runs) op 14 nachten, dat zou beter moeten kunnen. Het grootste deel van mijn visserij zal dan ook aan het kanaal besteed worden. Dat is het idee in ieder geval.

Een nieuw water

Het voorjaar begin ik enthousiast met pennen en de eerste vissen komen in maart en april op de kant. In de stad vind ik een water met een prima bestand om met de pen te vissen. Ik lees op internet dat er grote vissen zouden zwemmen, maar dit kan van alles zijn. Wat voor niet vissers groot is, is voor de karpervisser vaak niets bijzonders.

Klein maar fijn!

Grootte is geen leidraad in mijn visserij, maar het is altijd mooi om kans te maken op een groter exemplaar. Na een aantal keer met de pen op pad te zijn geweest, heb ik enkele karpers gevangen tot een kilo of zes. Als ik op een dag, na mijn werk thuis op de  bank zit, ben ik eigenlijk te moe om weer te gaan vissen. Toch ga ik even een uurtje kijken. De drang naar het water is sterker dan de vermoeidheid. Aangekomen bij het water maak ik een aantal stekken met mais, lokvoer en wat koffiemelk (voor een mooie attractieve voerwolk) en vis deze stuk voor stuk af. Elke stek een minuutje of 15 en zo steeds een rondje.

Zo krom als een hoepel. Heel fijn, drillen met een lichte hengel!

Bij de beste stek tot nu toe, krijg ik al vrij snel actie op de pen en deze zeilt mooi weg. Aanslaan en hangen! De vis is een stuk groter dan ik tot nu toe heb gevangen en mijn penhengel gaat helemaal krom. Tijdens mijn bezoeken aan het water heb ik al redelijk wat vis kunnen zien en er lijken toch een aantal goede vissen tussen te zitten. De vis glijdt na een fijne dril over het netkoord en blijkt 13KG te wegen. Een hele mooie vis in een stadse setting. Met mijn statief en zelfontspanner maak ik enkele foto’s en houd het voor gezien. De buit is binnen. Zo zie je maar weer, een uurtje kan soms genoeg zijn.

Een mooie schub van het vroege voorjaar

Binnenkort meer van mijn jaar in deel 2