De koi en het hondenbrokje

Het is 11 mei, het zonnetje schijnt en ik heb zin om te vissen. Even niet al te moeilijk, gewoon lekker vissen zonder poespas. Ik besluit met de penhengel naar Rockanje te gaan, daar is een volop groot slotenstelsel gewoon tussen de huizen in. Ik heb er al aardig wat gevangen en nog niets gedubbeld, er moeten nog genoeg verrassingen zwemmen denk ik dan. Het is prachtig weer en het is pas half tien in de ochtend, ik heb er zin in!

Ik smijt mijn visspullen in de auto. Opgetuigde hengel, schepnet, klein onthaakmatje en een tas met wat klein materiaal. Meer heb je eigenlijk niet nodig om te pennen. Polaroid brilletje op en gaan. Een camera is ook wel fijn om bij je te hebben natuurlijk, maar Ursula heeft de goede camera nodig voor haar werk dus neem ik mijn action cam mee. Die maakt ook prima foto’s bij daglicht en misschien kan ik er nog eens leuk mee filmen.

Meestal maak ik eerst wat voerplekjes met zoete mais, gewoon rechtstreeks uit het blikje van de Lidl. In het voorjaar en begin zomer staat er altijd wel een voorraadje in de auto of garage. Soms maak ik er een voertje mee aan van gebroken boilies, pellets en wat lokvoer maar meestal is dit niet nodig. Pas als ik zie dat de vis aanwezig is, maar ze mijn voer negeren probeer ik alternatief aas. Er gaan dan ook aardig wat traytjes mais doorheen in een jaartje vissen. Ik voer twee plekjes aan, één onder een overhangende wilg en één op een zonnig plekje in de luwte. Het derde plekje dat ik wil voeren is bij een lelieveldje. Als ik net mijn hoofd boven het riet steek om eroverheen te kijken, zie ik een koi karpertje aan de oppervlakte zwemmen! De koi hapt een beetje in de kant en zwemt wat heen en weer. Ik pak snel mijn telefoon, doe mijn polaroid bril over de lens voor wat beter beeld en maak een kort filmpje. Ik stuur het filmpje naar een paar vrienden, waaronder Justin. Justin en ik waren hier een paar dagen eerder en toen had hij in een ander deel een koi zien zwemmen. Blijkbaar was iemand zijn vijver zat en heeft de kois in de sloot gedumpt.

Een van de grotere vissen

In de auto staat nog een zak hondenbrokken, 3 kg van de Spar, nog nooit wat op gevangen maar ook niet echt de kans gegeven. Ik pak tien brokken en verdeel ze rond het lelieveld, een paar gaan in de kant. Ik ga snel terug naar mijn auto, knip alles van de lijn en knoop er alleen een haak aan. Een Korda mixa maatje 10, een ideale oppervlaktehaak. Ik knoop middels een fleurknoop het elastiekje aan de haaksteel. Hondenbrokje door het elastiekje en klaar is Kees. Nog even de eerste halve meter lijn vet maken. Vaseline of gewoon met je vette hondenbrokvingers langs de lijn is voldoende, anders zinkt het lijntje en krijg je ellende. De vis voelt de lijn en is weg. Of erger nog en je haakt de vis vals met alle gevolgen van dien.

Als ik terug bij het lelieveld kom zie ik de koi net een brokje opslurpen, ik tel snel de brokken die er nog liggen. Ik tel er nog maar vier. Dit gaat de goede kant op! De vis zwemt een rondje om het lelieveld, gaat af en toe onder en komt verderop precies onder een brokje boven. Wat een veelvraat, dit kan haast niet meer fout gaan. Ik leg het brokje heel voorzichtig achter de vis nadat hij voorbij is gezwommen in de hoop dat hij straks weer hetzelfde rondje zwemt en dan mijn brokje met haak tegenkomt. Mijn hart klopt in mijn keel en de spanning is om te snijden, dit is pas vissen. De vis pakt nog een brokje, keert om en zwemt recht op mijn brokje af! De vis slurpt en mist het brokje, wat een sukkel. De tweede keer lukt het hem wel, ik wacht twee seconden en sla aan!

Heerlijk, het lukt gewoon, juiste tijd en juiste plaats denk ik dan maar. De vis is niet erg sterk, zal wel niet in zijn genen zitten denk ik. Van rondjes zwemmen in een tuin word je ook niet echt sterk natuurlijk. Na een korte dril schep ik de vis en heb ik mijn allereerste koikarper gevangen!

Mijn allereerste koikarper!

Helemaal tevreden met de vangst van mijn eerste koikarper, vis ik de andere aangevoerde stekken af met de pen. Helaas vang ik er niets, helemaal geen actie en dus ga ik naar een ander deel van de woonwijk. Ik weet daar nog een paar lelievelden en wil wel eens zien of de karpers er misschien tussen liggen.

Nadat ik wat brokken heb gestrooid duurt het niet lang totdat de eerste ervan begint te eten. Ik ben altijd op zoek naar spiegels of de duidelijk grotere karpers, de meeste vissen zijn namelijk wat kleinere schubkarpers. Een spiegel heb ik hier nog niet gevangen, maar ik weet dat er een paar zwemmen. Drie vissen eten inmiddels van mijn brokken en ik strooi de brokken steeds iets verder bij het lelieveld vandaan. Zo kan ik ze niet alleen haken, maar ook vangen zonder dat ze in het lelieveld schieten. Als ik tevreden ben over de afstand, leg ik pas mijn brokje met haak op het water. Er gaat hooguit een minuut voorbij, als ik een karper een brokje zie eten aan de linkerkant. Terwijl ik kijk daarnaar kijk zie ik in mijn rechter ooghoek een heel klein kolkje bij mijn haakaas. Ik zie mijn lijn weglopen en sla aan, de vis probeert met al zijn kracht het lelieveld te halen. De slip staat dicht en de penhengel van 1,75lb gaat eventjes goed krom, maar ik heb net genoeg ruimte om de vis te stoppen voor het lelieveld. Even later heb ik een mooie schub in mijn schepnet liggen. Eentje van het grotere formaat in deze sloten, ik ben er blij mee!

Een van de grotere vissen

Tevreden ga ik naar huis, het is pas vroeg in de middag en ik heb toch 2 vissen gevangen. ’s Avonds heb ik de beelden die ik heb geschoten met de action cam gemonteerd in een klein filmpje. Ik ben nog geen Spielberg, maar is toch een grappig filmpje geworden.

Bedankt voor het lezen en maar hopen dat het snel weer voorjaar mag worden!