Lac de chateau III

Het is weer zover. We mogen weer… Une semaine en France en ik heb er zin in!

Meestal wordt er ergens in mei afgereisd naar Frankrijk voor een voorjaarstrip. Hier zit eigenlijk niet echt een gedachte achter. Een nadeel is, en dat is een gevalletje timing dat ik vaak minutieus precies weet te raken, dat les poissons ofwel onze zo geliefde geschubde karpers vaak in l’amour zijn als ik aan de waterkant arriveer. En dat is niet zo handig qua vangsten over het algemeen.

Dat kan ook anders en daarom komen we dit jaar uit op april. Een paar weken eerder. De kans op paaigedrag is een stuk kleiner en normaal gesproken is het ijs dan ook wel van het water af. Normaal gesproken, want in 2018 vriest het tot begin april en heeft het voorjaar een valse start.

Thomas en ik gaan op de stek vissen waar ik in september ook heb gevist. Simon en Justin nemen een stek aan de overkant. Aangekomen op de stek bespreken we de tactiek voor de eerste 24 uur. We besluiten om de hengels te verspreiden om zoveel mogelijk water en verschillende dieptes te kunnen bevissen. Op deze manier proberen we erachter te komen waar de vis zich ophoudt. Het water is nog behoorlijk koud. Slechts een graad of tien langs de kant, dus de vis zal nog niet erg actief zijn.

Proost en een goede vangst!

Let’s go!

Niet lang nadat de schemer zijn intrede heeft gedaan geeft de boomstek een teken van leven, een terugzakker. Thomas pakt de hengel op en maakt contact met de eerste karper van de sessie. De vis is amper wakker en veel sjoege geeft deze niet. Het blijkt wel gelijk een goede vis. Een spiegel van 14kg. Prima start, lekker vlot ook en door!

De volgende ochtend rond zeven uur stap ik uit m’n tentje. De zon begint langzaam op te komen en ik realiseer me dat we weinig actie hebben gehad. Rond elf uur in de avond heb ik een mooie spiegel gevangen, maar daar is het verder bij gebleven. Ik maak een foto van de opkomende zon en zet een kopje koffie. Plots enkele piepen op mijn linker hengel. De waker danst een beetje heen en weer. Thomas klimt uit z’n tent en twijfelt niet om de hengel op te pakken. Even de lijn strak draaien en contact maken. Deze vis is al iets actiever en Thomas kan na een korte dril een schitterende vis landen. Met het opkomende zonnetje kunnen we enkele mooie platen schieten van de vis, waarna deze weer terug mag. Eindstand van de eerste nacht is drie vissen op de kant. Niet slecht voor een eerste nacht. Aan de overkant hebben Justin en Simon ook de eerste vissen gevangen waaronder een 17,4kg spiegel voor Justin wat een nieuw PB betekent! *PLOP*

First Blood!

Net wakker en gelijk in actie

Hier wordt je graag door gewekt!

De dag wordt besteed aan het zoeken van stekken voor de komende nacht(en). De bodem afzoeken naar afwijkende plekken en controleren op obstakels. Helaas is er niet zoveel spannends te vinden en de hengels blijven redelijk gelijk aan de eerste nacht. Wel kiezen we ervoor om tussen mijn twee verre hengels, die beide vis opleverden, een voerstrookje te leggen om zo hopelijk de vis wat langer bezig te houden op de stek.

De volgende ochtend word ik weer vroeg wakker. Het heeft een hoop geregend vannacht en ik heb niet echt goed geslapen. Er is geen enkele actie meer geweest en daar word ik meestal onrustig van. Heb al genoeg ervaring met het niet krijgen van aanbeten. Het hoort bij het vissen, maar wennen doet het nooit. Daarbij ben ik vrij ongeduldig aangelegd dus als het niet vlot, ga ik zoeken naar manieren om het wel te laten lukken.

Het is vandaag vrij fris. Een noordoostenwind blaast onze kant op en de zon is verstopt achter een pak wolken. Overdag geven ze nog meer regen op. Ik verwacht eigenlijk weinig actie. De vissen lijken door de lage watertemperatuur mondjesmaat actief. We zullen ze moeten zoeken en proberen ze te verleiden tot een aanbeet. We verwachten dat wanneer de zon gaat schijnen de vis gelijk wat actiever zal worden door het aanwezige licht en de warmte.

Thomas vaart een hengel uit met de voerboot naar een verre hoek die tot nu toe nog niet bevist is. We hebben daar enkele vissen zien springen, dus het is de moeite waard om te kijken of er ook gevangen kan worden. Er staat rond de vier meter water hier. De rig wordt vergezeld door wat mais en hennep.

Omdat we op zaterdag voor twee dagen boodschappen hebben gedaan gaat Thomas een paar uur na het uitvaren van de rig op pad naar de supermarche in het dorp. Net nadat Thomas op pad is gegaan, begint toch de zon door te komen. De wolken trekken weg en ik voel de warmte op m’n huid. Ik ben wel toe aan wat zon na al die koude dagen, pak een biertje en loop een beetje onrustig langs de waterkant. Ik speur over het water op zoek naar vissen die hun locatie verraden door aasbellen, te springen of te rollen. Alle aanknopingspunten zijn welkom nu. We zijn zo’n 30 uur na de laatste aanbeet en dat zint me niks. Plots een enkele piep uit de ontvanger. Ik kijk erop en zie een blauw lampje branden. Dat betekent de net uitgevaren hengel. Ik ga toch maar even kijken, want met passieve karpers kan een enkele piep raak zijn. Ik loop naar de hengel toe en zie de lijn helemaal slap hangen. Weer een terugzakker. Ik pak de hengel op en draai een aantal keren aan de slinger om de lijn wat strak te draaien. Mijn hart slaat een keertje over. Zit er vis aan of niet? Ik zwaai de hengel naar achter en ik maak contact en goed ook. Aan de andere kant van de lijn iets massiefs. De vis zwemt rustig, maar stevig door. Stukje bij beetje weet ik lijn te winnen, maar erg makkelijk gaat het niet.

Het warme zonnetje op m’n bol, een kromme hengel en een snaar strakke nylonlijn die door het water klieft. Wat wil je nog meer? De vis is gelukkig redelijk te sturen. Ik kan deze op veilige afstand van de andere lijn drillen. Nog zo’n 25 meter te gaan en de vis draait aan de oppervlakte. Een flank van een flinke spiegel kleurt in een mooi contrast met het water en mijn vermoeden van een goede vis wordt bevestigd. Rustig dril ik de vis verder af totdat deze aan het eind van de energie is. Ik steek mijn net stukje voor stukje onder de vis. Alleen de staart steekt er nog buiten, maar door het net op te liften glijdt de vis in zijn geheel tussen de mazen. Een bak!

FIFTY!

Ik kijk naar de vis in mijn net en wat ik zie maakt me heel blij. Een hele dikke vette spiegel ligt voor mijn voeten in het water. De onrust glijdt direct van mijn schouders en wordt vervangen door energie en blijheid. Als een kind zo blij. De vis weeg ik gelijk even en het unster klapt door naar 25+. Ik kom op 25,4kg maar zal als Thomas terug is deze nog een keer goed wegen. Gelijk stuur ik in de groepsapp: “25+” en stuur een foto met de vis op de mat. Als Thomas terug is, wegen we de vis nogmaals en 25,4kg is correct. We schieten een serie foto’s en dan mag de vis weer terug. De hengel gaat weer terug naar dezelfde stek. Hopelijk snel een vervolg.

Wat een heerlijke bak!

Even wat anders

Het vervolg laat echter weer op zich wachten, want ook de derde nacht verloopt zonder actie. Het is nu dinsdag en we zijn pas vier vissen verder. Ondanks de vangst van 50er zijn we niet tevreden. Om onze zinnen te verzetten draaien we aan het einde van de ochtend alle hengels binnen. We gaan in een nabijgelegen putje met de pen aan de slag. We maken enkele voerplekjes en vissen deze stuk voor stuk af. Als eerste gaat mijn pen onder en ik weet een leuk spiegeltje te landen. Dat geeft de burger moed. Daarna door naar de andere plekjes en op de valreep weet Thomas ook nog een schubje te vangen. Na het pennen is het tijd om even bij Simon en Justin langs te gaan voor een praatje en een biertje. Bij hen lopen de vangsten met wat meer regelmaat door. Twee à drie runs per etmaal, maar er zitten nog geen bakken tussen.

Actie tijdens het penvissen!

Links van onze stek zit een aantal Fransen te vissen. Zij zitten verderop in de linkerarm van het water, maar hebben het tot nu toe ook niet heel goed qua vangsten. Ze besluiten om te verplaatsen naar de andere kant van het water. En dit verplaatsen kan weleens goed zijn voor ons. We weten dat het gedeelte waar de Fransen vissen altijd wel vis aanwezig is, maar door de vele obstakels kan het lastig zijn ze te vangen. Nu de Fransen weg zijn krijgen de vissen meer kans op het water op te trekken richting mijn stekken. Hopelijk gaat ons dat vis opleveren. Ik plaats twee hengels een stuk links zodat ik dieper de arm in kan vissen. Het vertrouwen op actie voor de vierde nacht neemt toe. We hebben een omslagpunt nodig om de week niet te laten falen.

Als de avond valt zitten we met gezonde spanning op onze stoelen. Rond negen uur klinken plots de heerlijke tonen van een ontvanger en met een klein sprintje komen we bij één van de hengels die ik vanmiddag heb geplaatst. De pieper blijft gaan en de spoel draait rustig rond. Thomas pakt de hengel op en maakt contact. De vis is kan in alle vrijheid gedrild worden want er zijn geen obstakels in de buurt. Stukje bij beetje komt de vis dichterbij. Uiteindelijk kan ik mijn net onder een mooie dertiger steken. De weegklok toont ons het respectabele gewicht. We zijn back in business. Even wegen, foto’s maken, terugzetten en weer de hengel op dezelfde plek plaatsen. Rond elf uur duik in mijn tent in en val snel in slaap. De ontvangers liggen klaar en ook mijn bivvy light staat strategisch opgesteld. Als mijn ontvanger gaat, gaat ook het licht aan en kan ik zien wat ik doe in plaats van in blinde paniek iets van schoeisel zoeken en de tent open rauzen. Niet dat ik bij een aanbeet nu de rust zelve ben, maar het scheelt wel. Rond twee uur in de nacht… piep, piep, pieeeeeeep! En het licht springt aan. Ik ontwaak, schiet vrij vlot in mijn laarzen en open mijn tent. Het lampje doet goed zijn werk! Snel richting dezelfde hengel en na een fijne dril mag ook ik een mooie dertiger landen. De vis gaat gemakkelijk over de 90 cm en klokt 17 kg. De rest van de nacht blijft het rustig maar daar maalt niemand zich om. Allebei een 30er, wat wil een mens nog meer.

Voor beide een mooie dertiger!

Is de ommekeer daar?

Overdag is het een beetje lummelen. Biertje doen, hapje eten en rigs knopen. Als de haak ook maar een pietsie minder scherp is knoop ik er direct een nieuwe rig eraan. Scherp vissen en op die manier zoveel mogelijk aanbeten krijgen en verzilveren. Een bijkomend voordeel van het vertrek van onze Franse buren is dat we een beetje kunnen gaan stalken. Zo nu en dan een handje voer bij de obstakels in de hoop dat we daar nog wat bonusvis kunnen pakken. Woensdag einde middag ga ik even kijken of het al wat is. Thomas zegt, binnen een uur pak je er een. We gaan het zien..
Stilletjes sluip ik naar de waterkant. Ik heb een kort en scherp rigje geknoopt en leg deze iets onder een overhangende struik. Een klein handje verkruimelde boilies erover heen en ik leg de hengel voorzichtig op de steun. Vol spanning kijk ik naar de hengeltop wachtend op het eerste teken van leven.

Tien minuten verstrijken, 20 minuten verstrijken. Als je gefocust aan het wachten bent lijkt de tijd voorbij te kruipen. Maar opeens na 35 minuten een piep, ik schrik en kijk op. Ik was toch even afgedwaald in gedachten. De hengel trekt krom en ik pak deze op. De slip zit dicht en ik trek mijn hengel horizontaal naar links zodat ik de vis voor de takken weg kan trekken. Ondanks de dichte slip trekt de vis wat lijn van mijn spoel, maar ik weet deze van de obstakels weg te krijgen. Nu de eerste spanning eraf is kan ik wat rustiger drillen. De vis is zeker niet in slaapmodus en de komende paar minuten heb ik er een behoorlijke dobber aan. Uiteindelijk sluit mijn net om de vis en ik zie een mooie ronde spiegel liggen. Wat een actie, heerlijk.

De Stalkvis

Stalkperikelen

Het weer knapt wat op, de temperatuur stijgt, maar het blijft zeer wisselvallig. Echt lente. De vijfde nacht toont dat de ommekeer inderdaad heeft aangediend en dat de Fransen onze viskansen nihil hielden (onbewust uiteraard). Vroeg in de avond komt de eerste vis en in de lopende nacht nog drie aanbeten. De laatste vis van de nacht komt rond negen uur in de ochtend en zet het totaal op vijf gevangen vissen. Er zit niks spectaculairs tussen qua gewichten, maar stuk voor stuk leuke en zeer welkome vissen. Wat een heerlijk gevoel als het naar wens begint te lopen.

Het stalken doen we ook om de beurt. Vroeg de volgende avond gaat Thomas op pad. Hij pakt twee hengels mee. Een half uurtje later zie ik ‘m alweer teruglopen, maar hij heeft de twee hengels weer in de hand. 2-0 zegt hij en ik kijk ‘m vragend aan. Binnen de kortste keren twee aanbeten, maar tweemaal niet geland. De eerste keer materiaalpech en de tweede aanbeet was zo fel dat er geen houden aan was bij het obstakel. De 40/00 lijn werd bruut doorgesneden. Gelukkig wordt er visveilig gevist en heeft de karper niet meer dan een rig in zijn bek.

Niet geremd door deze tegenslag worden de hengels weer opgetuigd. Thomas gaat weer op pad. Iets later beter bericht. Weer een aanbeet maar nu met een goed resultaat. Een perfecte rijenkarper. We zetten hem op de gevoelige plaat. Het is nu tegen tienen in de avond. Genoeg gestalkt voor vandaag. Er gaat weer wat voer op de stek en deze krijgt verder rust. Het is ondertussen donker geworden. Het is wachten op de eerste aanbeet van de statische stokken.

Stalkvis nr. 2

Omdat twee van mijn hengels eigenlijk geen actie meer hebben opgeleverd sinds de eerste nacht heb ik ze meer naar het midden van het water geplaatst. De overkant lijkt momenteel niet de juiste locatie. Dat het verplaatsen wel de juiste keuze is blijkt al vroeg in de avond want net na tien uur kan ik een mooie schub landen. Voor twaalf uur loopt de hengel nog tweemaal af. Thomas vangt een hele mooie spiegel van 18kg en ik kan een heel mooi geschubde spiegel van ruim 13kg landen.

In de ochtend worden we gewekt door een heerlijke fluiter en weer mag Thomas met een mooie dertiger poseren. Zo vang je niks en zo pak je twee 30ers in een nacht. Dat maakt het vissen zo mooi. Op het ene moment heb je geen enkele grip en een moment later loopt het als een trein!

Wederom 15+

Het is nu vrijdag en de week loopt tegen zijn eind. Overdag wederom geen actie maar het zonnetje schijnt en met de nachtelijke actie achter de rug kunnen we ontspannen genieten van de dag.
’s Avonds gaan we met zijn vieren op pad. Even een hapje eten in het dorpje. Na een korte omweg komen we bij een soort kebabzaak aan en het enthousiasme van de eigenaar is gelukkig niet aanstekelijk, want dat was hij niet. We praten even bij over de week. Bij Justin en Simon zijn de vangsten nog steeds vrij stabiel gebleven, maar nog niet echt wat om over naar huis te schrijven.

Zo nu en dan met de drone op zoek naar mooie plaatjes en vis!

Een waardige afsluiter?

Rond acht uur in de avond zijn we terug op de stek en liggen alle hengels weer op de beoogde stekken. Ik ga nog even stalken en hoop snel een visje te kunnen vangen. Ik pak nu ook twee hengeltjes mee om de kansen te vergroten. Ik leg de linker hengel onder de struiken en de rechter werp ik richting een obstakel in het midden van het water. Opeens een piep op links. Ik zie mijn hengel kromtrekken. Wattt, dat is snel, binnen een minuut. Ik pak de hengel op en kan de vis nog net blokken voor de takken. Hoppa! Het betreft een spiegel van tien kilo. De andere hengel draai ik weer binnen en na wat foto’s mag de vis weer zwemmen.

Happy days!

Terug op de stek heb ik nog niet de tijd om op mijn stoel te gaan zitten als de linker hengel, die gisteravond goed liep, afgaat. De vis begint met wat kopschudden, maar wordt al snel wat rustiger. De vis is behoorlijk sterk en ik kan maar mondjesmaat lijn binnen draaien. Toch heb ik de volle controle en weet ik de vis steeds dichterbij te krijgen. Uiteindelijke weet ik het touwtrekken te winnen en tillen we de vis op de kant. Het is een goede vis die bijna 19 kilo weegt. Zo kan ik binnen 20 minuten met twee vissen op de foto’s.

Een van de toppers van de week

Gauw de hengel terug, want de karper lijkt los te zijn. Op verschillende plekken op het water zien we activiteit. We besluiten om wat extra boilies bij te voeren tussen mijn twee actiefste stekken in. Hopelijk kunnen we de vis daarmee wat langer actief houden en meer vis vangen uiteraard.
Wat daarna gebeurt is iets waar we heel de week al op gehoopt hadden. De hele nacht duurt het niet langer dan 90 minuten tot een volgende aanbeet. Samen kunnen we negen karpers vangen. Deze week ben ik de bofkont qua groottes, want de laatste vis is weer een hele mooie dertiger voor mij. Het is ondertussen bijna licht geworden als deze vis in het net zit. Snel hang ik de vis even weg om met daglicht de vis te fotograferen. Ik duik nog heel even op mijn stretcher. Even een uurtje de ogen dicht, want veel slaap is er niet geweest. Als ik weer wakker word schijnt het zonnetje al fijn en denk ik voldaan terug aan de hectische nacht. Ik zet maar weer een kopje koffie als we de vis op de foto hebben gezet.

De vissen zijn stuk voor stuk plaatjes!

Na de koffie en het ontbijt is de pret helaas alweer voorbij. Opruimen. We kunnen terugkijken op een goede week met 28 karpers waaronder een 50er en zes vissen tussen de 16 en 19kg en nog een bak 20ers. Ondanks de trage start zijn we er toch in geslaagd om een nette serie vissen neer te zetten. Aan de overkant zijn vannacht nog twee vissen gevangen, waardoor het totaal daar op 18 karpers is komen te staan. De laatste vis was voor Justin en een nipt PB door zijn “oude” record met 100 gram te verbeteren.

Een fijne afsluiter